Profesor Michał Tombak – rosyjski biolog i chemik, autor bestsellerowych książek o tematyce zdrowotnej, uznany autorytet w dziedzinie medycyny naturalnej. Od 2004 roku jest obywatelem RP, aktualnie mieszka na stałe w Polsce.

Urodził się 4 września 1953 roku w Karagandzie (były ZSRR, aktualnie Kazachstan). Pochodzi z rodziny lekarskiej, jego mama i babcia i siostra uprawiały ten zawód. W latach 1971-76 studiował na wydziale biologii i chemii w Państwowym Instytucie Pedagogicznym im. K.E Ciołkowskiego w Kałudze [1], zdobywając kwalifikacje do wykonywania zawodu nauczyciela. Po ukończeniu studiów pracował w wyuczonym zawodzie w szkole średniej. Jednak pod wpływem wypraw do Tybetu, w których brał udział podczas studiów, jego zainteresowania poszły w innym kierunku. Wiedza zdobyta na studiach pozwoliła mu rozwijać się w kierunku szeroko pojętej natury człowieka oraz mechanizmów związanych z funkcjonowaniem jego organizmu i psychiki. Realizując swoją pasję, w latach 80-tych uzyskał oficjalne zezwolenie Ministerstwa Zdrowia i Ministerstwa Kultury ZSRR, na prowadzenie masowych seansów o charakterze edukacyjnym z cyklu „Poznaj siebie”, których celem było pokazanie ludziom nieograniczonych, ukrytych możliwości ich własnej psychiki. Pod koniec lat 80-tych kontynuował swoją działalność, polegającą na rozwijaniu twórczych możliwości człowieka przy pomocy hipnozy. Na bazie tych doświadczeń, napisał trzy książki wydane w Rosji:

• “Żeby nie chorować i nie starzeć się trzeba…”
• “Jak leczyć siebie rękoma”
• “Uroki samohipnozy”

W 1990 roku uczęszczał do szkoły słynnej bioenergoterapeutki Dżuny Dawitaszwili, [6] gdzie zgłębiał wiedzę związaną z masażem bioenergetycznym. W 1993 roku otrzymał certyfikat hipnologa kategorii międzynarodowej od Rosyjsko-Amerykańskiej Szkoły Hipnozy. [7] W latach 1990 -96 sprawował funkcję dyrektora, a następnie kierownika laboratorium eksperymentalnego Naukowego Centrum Zdrowia w Moskwie, funkcjonującego w ramach międzynarodowego, radziecko-holenderskiego koncernu Ramaks- Elektronik. [8] Lekarze specjaliści pracujący w tym Centrum, pod jego kierownictwem prowadzili kompleksowe leczenie nietradycyjnymi metodami medycyny z wykorzystaniem najnowszych osiągnięć terapii laserowej i bioenergetyki. To doświadczenie zaowocowało w późniejszym czasie, otrzymaniem tytułu profesora. W tym okresie jednak rozpoczął się kolejny rozdział w życiu Michała Tombaka, gdyż pod wpływem kilku wizyt w Polsce, w ramach działalności Centrum m.in. w latach 1992, 1994 i 1995, poznał swoją przyszłą żonę i wkrótce przeniósł się na stałe do Polski. W 1996 roku Najwyższa Międzyakademicka Komisja Atestacyjna nadała mu tytuł Kandydata Nauk, (co odpowiada pol. doktorowi) w dziedzinie eniopsychologii [2]. Następnie w 1997 roku, ta sama komisja przyznała mu tytuł Doktora Nauk Energoinformacyjnych, [3] (co odpowiada pol. doktorowi habilitowanemu). Obydwa tytuły zostały nadane na podstawie obrony prac naukowych w Akademii Nauk Energoinformacyjnych ZSRR w Moskwie.

Popularność przyniosły mu jednak książki, w których zaprezentował swoją filozofię zdrowia, napisane kolejno w 1996, 1997, 1998 i 2001 roku, które stały się bestsellerami najpierw na polskim rynku, a następnie w wielu innych krajach. Oczywiście mowa tu o książkach:

• “Jak żyć długo i zdrowo”
• “Uleczyć nieuleczalne”
• “Droga do zdrowia”
• “Czy można żyć 150 lat”

Poradniki te, zyskały tak wielu czytelników, ze względu na niezwykły talent autora, do przekazywania w prosty sposób, uniwersalnych prawd o potrzebie życia człowieka zgodnie z naturą, z pełną świadomością bycia jej nieodłączną częścią oraz postrzeganiem organizmu człowieka, jako całości, która do dobrego funkcjonowania potrzebuje harmonii i równowagi. Dzięki poradom zawartych w tych książkach, tysiące Polaków znacznie poprawiło stan swojego zdrowia, polecając sprawdzone na sobie metody, kolejnym osobom.

Na bazie zdobytej popularności Michał Tombak był częstym gościem w programach telewizyjnych takich jak m.in. w programach “Pytanie na śniadanie” (TVP2), “Rozmowy w Toku” (TVN), “Mała czarna” (TV4), “Z Bożeną Dykiel na ostrzu noża” (Polsat).

Za wkład w opracowanie efektywnych metodyk leczenia dolegliwości układu pokarmowego, organów oddychania oraz organów i narządów słuchu metodami medycyny laserowej w połączeniu z refleksoterapią i bioenergomasażem, decyzją Akademickiej Komisji Kwalifikacyjnej przy Laserowej Akademii Nauk Federacji Rosyjskiej, w 2003 roku został mu nadany tytuł profesora [4] . W tym samym roku przez Walne Zgromadzenie tejże Laserowej Akademii Nauk, został wybrany na jej członka rzeczywistego. [5]

Co ciekawe, prawdy zawarte w książkach Michała Tombaka, pomimo upływu dwudziestu lat, nie straciły na aktualności, a wiele jego tez opartych wówczas na doświadczeniu własnym i minionych pokoleń, znalazło obecnie swoje potwierdzenie w badaniach naukowych, pomimo że naukowcy rzadko pochylają się nad substancjami naturalnymi, a o takich mowa, gdyż z zasady służą one zdrowiu i nie wywołują skutków ubocznych. Natomiast cieszy fakt, iż coraz więcej pojawia się prac badających mechanizmy działania tych dobroczynnych substancji.

Książki profesora Michała Tombaka cieszą się nieustającą popularnością, zostały przetłumaczone na 12 języków (angielski, niemiecki, hiszpański, litewski, koreański, norweski, czeski, słowacki, turecki, rumuński, szwedzki, grecki) i są sprzedawane na całym świecie. Edycja wydana w Stanach Zjednoczonych doczekała się wielu wznowień. Ich autor zaś jest jednym z szanowanych autorytetów w dziedzinie medycyny naturalnej.

Cieszymy się, że poprzez ten blog, możemy dzielić się wiedzą pana profesora i gromadzić wokół niego rzeszę jego fanów, takich jak my. Zapraszamy do subskrypcji.

Poniżej zamieszczamy dyplomy pana profesora Michała Tombaka przytoczone w życiorysie, przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego oraz dodatkowe informacje uzupełniające.

1. Dyplom ukończenia studiów wyższych w Kałuskim Instytucie Pedagogicznym i. K.E. Ciołkowskiego, na wydziale biologiczno-chemicznym.

   

   W roku 1971 w Rosji był TYLKO jeden Instytut im. Ciołkowskiego "Kałuski Państwowy Pedagogiczny Instytut", do którego Michał Tombak uczęszczał w latach 1971-1976. Niektórzy mylą tę uczelnię, z Rosyjskim Państwowym Uniwersytetem technologicznym z Moskwy, który również posiada im K.E Ciołkowskiego, pomimo, że imię to nadano tej szkole dopiero w 1996 roku, co jest potwierdzone w opisanej historii tej uczelni pod linkiem http://mati.ru/index.php/o-mati.

2. Dyplom Kandydata Nauk (odpowiednik pol. Doktora) wydany 6 czerwca 1996, decyzją Najwyższej Międzyakademickiej Komisji Atestacyjnej, organizacji pozarządowej uprawnionej do przyznawania tytułów naukowych [10] na podstawie takich aktów prawnych jak m.in.:

   • Konwencja o uznawaniu studiów, dyplomów i stopni naukowych związanych z uzyskaniem wyższego wykształcenia w państwach należących do Regionu Europy 1979. Paryż z 21 grudnia 1979 roku, w ustępie 1 artykułu 9 uznaje równość statusu państwowych i pozarządowych instytucji certyfikujących. http://portal.unesco.org/en/ev.phpURL_ID=13516&URL_DO=DO_TOPIC&URL_SECTION=201.html Konwencja została ratyfikowana przez ZSRR w 1982 roku (dekret Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z numerem 63335-x od 5 stycznia 1982).
   • Konwencja znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzona w Hadze dnia 5 października 1961 r. http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20051120938
   • Regionalna konwencja o uznawaniu studiów, dyplomów i stopni naukowych w szkolnictwie wyższym w regionie Azji i Pacyfiku. Przyjęta w Bangkoku, 16 grudnia 1983 (UN Treaty Series 32021) http://www.unesco.org/education/studyingabroad/tools/conventions_apa_cover.shtml Konwencja ta została ratyfikowana przez Radę Najwyższą ZSRR 23 maja 1990 r.
   

   W skład nauk energoinformacyjnych, wchodzą na przykład Eniofilozofia, Eniopsychologia, Eniologia, Eniogerantologia i inne. Fundamentem tych nauk jest eniopsychologia, nauka wymianie energii pomiędzy organizmem człowieka, a otaczającym go światem i o wpływie tej wymiany na jego fizyczny i psychiczny stan zdrowia. Za prekursora tej nauki w Rosji uważany jest prof. nadzwyczajny R. Galpierin , który był promotorem Profesora Tombaka, przy obronie pracy doktora i doktora hab., w Akademii Nauk Energoinformacyjnych ZSRR, która w 2006 roku zakończyła swoją działalność.

   W końcu lat '90 ENIOPSYCHOLOGIA była obiektem zainteresowania kilku państw (Rosja, USA, Francja, Niemcy, Japonia ). Obecnie jest bardzo popularna w większej liczbie Państw. W Polsce natomiast, według wiedzy pana Profesora, ta dziedzina nauki jest mało popularna do dziś.

3. Dyplom Doktora Nauk Energoinformacyjnych (odpowiednik pol. Doktora habilitowanego) wydany decyzją Najwyższej Międzyakademickiej Komisji Atestacyjnej. Praca doktorska obroniona przy Akademii Nauk Energoinformacyjnych w Moskwie. Uczelnia zakończyła swoją działalność w 2006 roku. [9]

   

4. Dyplom – Świadectwo nadania tytułu profesora, (specjalizacja: Laserowa medycyna, chirurgia i medyczna technika laserowa) wydane przez Laserową Akademię Nauk oraz Międzynarodowe Akademickie Centrum Kwalifikacyjne, decyzją Akademickiej Komisji Kwalifikacyjnej w dniu 7 maja 2003 roku.

   Laserowa Akademia Nauk w Kałudze www.laserkaluga.ru Obecnie Kałuskie Medyczno-Techniczne Laserowe Centrum Laserowej Akademii Nauk Federacji Rosyjskiej jest to najważniejszy w Rosji ośrodek badający i produkujący lasery do celów medycznych. Dzięki działalności Centrum powstało ponad 300 patentów, a Kaługa i region są nazywane w Rosji kolebką medycznego przemysłu laserowego. Ośrodek szkoli personel medyczny całego kraju w metodach stosowania laserowych urządzeń medycznych przy leczeniu wielu poważnych chorób.

   

5. Dyplom Członka Akademii Nauk wydany w dniu 15 maj 2003 przez Walne Zgromadzenie Laserowej Akademii Nauk.

   

6. Dyplom wydany przez Naukowo-Metodyczne Centrum Nietradycyjnych metod uzdrawiania „Dżuna”, potwierdzający ukończenie kursu masażu bezkontaktowego według metodyki Dżuny Dawitaszwili 22 stycznia 1990 roku

   

7. Dyplom wydany przez Rosyjsko-Amerykańską Szkołę Hipnozy, przyznający kwalifikację hipnologa kategorii międzynarodowej.

   

8. Książeczki zatrudnienia potwierdzające zajmowanie kierowniczych stanowisk w Naukowym Centrum Zdrowia wchodzącym w skład międzynarodowego centrum Ramaks - Elektronik

   W byłym ZSRR, o przebiegu drogi zawodowej świadczyły wpisy w książeczce zatrudnienia, którą posiadał każdy obywatel i która była m.in. podstawą do wyliczenia emerytury. Był to jedyny państwowy dokument potwierdzający drogę zawodową człowieka.

   

9. Zaświadczenie dotyczące Akademii Energoinformacyjnych Nauk (Академия Энергоинформационных Наук СССР) mówiące o zakresie działalności, dacie jej rozpoczęcia i zakończenia.

   

10. Oświadczenie Ministerstwa Sprawiedliwości Federacji Rosyjskiej, potwierdzające uprawnienia Najwyższej Międzyakademickiej Komisji Atestacyjnej do przyznawania tytułów m.in. Kandydata Nauk, Doktora nauk, Profesora, a tym samym pełnej uznawalności wydanych przez tę komisję tytułów i dyplomów zgodnie z konferencją w Hadze z 1961 roku